حكاية أرملة && بقلم الشاعر / أحمد مرعى
حكاية أرملة
..............
فتنى وسبتلى فى القلب نار
فيا بتدبح
روحى معاك لفين
حبيبى هتسرح
حيرت قلبى معاك
سامعاك حاساك
بكل حواسى
تعبتنى الوحدة فى غيابك
يارايح وفى عز شبابك
يا غالى وأغلى ناسى
لما جم يعزونى فيك
قالوا هتنسى
قلت أبداً ما بيتنسى الإحسان
دا حبى وإلفى
قالوا كتير
رديت عليهم دا كلام تعبان
معذروين
ما يعرفوش إزاى يكون لانسان
بس أنا برضه
خايفاك لتكون زعلان
حياتى
وياك عشت أحلى سنين تتعاش
مستغربين؟!
دا هواه احساس ما يتنساش
مقدرش أقول غيركده
ما ينكر الفضل إلا خاين جبان
حبيبى عايزه أبوحلك بحاجة
ياللى عمرك ماستخسرت فيا حاجة
وبعدك بقيت لأوطى الخلق محتاجة
اللى أنت ياما ساعدتهم
فاكرينى فى بعدك غناجة
وجايين ينهشوا ف عرضك
بخلاط وتلاجة!
أنا مش مسامحاهم
وأنت كمان ماتسامحهمش
دى الأيام دِول
وربك برضه مابيسيبش
واللى معاه اليوم
ممكن بكره ممعهش
أنا مخلصالك دوم
واللى زيك يبقى مامتش
#أحمد_مرعى#أديب_ومترجم
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق